Zęby mądrości są ostatnimi zębami wyrzynającymi się w jamie ustnej. Zazwyczaj pojawiają się między 17. a 25. rokiem życia, choć nie u każdego.
Problemy związane z zębami mądrości
Ograniczone miejsce w jamie ustnej może powodować, że zęby mądrości wyrzynają się w niewłaściwej pozycji, prowadząc do szeregu problemów. Najczęściej spotykane dolegliwości to bóle, stany zapalne, obrzęki dziąseł oraz infekcje. Zęby te mogą również wpływać na sąsiednie. Często powodują stłoczenie i prowadzą do wad zgryzu. W skrajnych przypadkach mogą powodować powstawanie torbieli i resorpcję korzeni pobliskich zębów.
Zęby mądrości zatrzymane
Częstym problemem są zęby mądrości zatrzymane, które nie są w pełni wyrznięte lub znajdują się całkowicie w kości. Tego rodzaju zęby mogą powodować trwały ucisk, stany zapalne lub rozwój próchnicy, która trudno dostępna jest do leczenia. Diagnostyka rentgenowska pozwala określić położenie zębów zatrzymanych i ewentualną potrzebę ich usunięcia. Aby ocenić stan zębów mądrości, konieczne jest wykonanie zdjęcia pantomograficznego. Pozwala ono na dokładne określenie położenia zębów oraz wykrycie ewentualnych nieprawidłowości.
Ekstrakcja zębów mądrości – kiedy jest konieczna?
Usunięcie zębów mądrości zaleca się, gdy stwarzają zagrożenie dla zdrowia jamy ustnej, na przykład powodują stany zapalne, naciskają na inne zęby lub są przyczyną nawracających infekcji. Zabieg ten przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. W niektórych przypadkach wymagana jest ingerencji chirurga stomatologicznego.
Profilaktyka i higiena wokół zębów mądrości
Odpowiednia higiena jamy ustnej pomaga w zapobieganiu problemom z zębami mądrości. Ich trudno dostępne położenie sprawia, że częściej gromadzą resztki pokarmowe, sprzyjając rozwojowi próchnicy. Regularne wizyty u stomatologa, nitkowanie oraz stosowanie płukanek pomaga utrzymać je w dobrym stanie.
Czy zawsze należy usuwać zęby mądrości?
Nie każde zęby mądrości trzeba usunąć. Jeśli nie powodują problemów i prawidłowo się wyrżnęły, mogą pozostać w jamie ustnej. Decyzję o ich usunięciu zawsze podejmuje lekarz, biorąc pod uwagę indywidualny stan pacjenta oraz potencjalne ryzyko komplikacji zdrowotnych w przyszłości
