Zastosowanie w procesie leczenia znieczulenia ogólnego wymaga nie tylko wykorzystania odpowiednich środków farmakologicznych czy dodatkowego sprzętu, lecz także zaangażowania anestezjologa. Lekarz ten musi wcześniej bowiem zakwalifikować Pacjenta do leczenia stomatologicznego pod narkozą, a następnie – już w dniu zabiegu – podać mu właściwą ilość indywidualnie dobranego leku znieczulającego oraz zabezpieczać jego funkcje życiowe na czas działania anestetyku. Koszt leczenia może w związku z tym znacząco wzrosnąć. W niektórych przypadkach możliwa jest jednak refundacja zabiegów stomatologicznych wykonywanych pod narkozą przez NFZ.
Kiedy możliwe jest w ogóle zastosowanie znieczulenia ogólnego w gabinecie dentystycznym?
Przede wszystkim należy pamiętać, że aby dentysta mógł podjąć się leczenia w znieczuleniu ogólnym, pacjent nie może być uczulony na stosowane w gabinecie anestetyki, a także musi mieć dobre wyniki krwi. Przykładowo zbyt niski poziom ferrytyny i hemoglobiny mogą dyskwalifikować Pacjenta do zastosowania u niego znieczulenia ogólnego. Jeśli nie ma jednak żadnych przeciwwskazań, zabiegi stomatologiczne pod narkozą wykonuje się przede wszystkim wtedy, gdy:
- Pacjent uczulony jest na leki stosowane do znieczulenia miejscowego,
- rozpoznane zostały ostre, rozlane stany zapalne, w przypadku których środki znieczulenia miejscowego byłyby nieefektywne lub mogłyby przyczynić się do rozszerzenia stanu zapalnego,
- lekarz ma utrudniony kontakt z Pacjentem lub ten nie współpracuje z nim (do tej grupy zaliczamy małe dzieci, a także Pacjentów z upośledzeniem umysłowym lub cierpiące na różnego rodzaju zaburzenia psychiczne).
Kto może liczyć na refundację zabiegów stomatologicznych pod narkozą przez NFZ?
Aktualnie refundacja leczenia w znieczuleniu ogólnym przysługuje wyłącznie Pacjentom z orzeczeniem o niepełnosprawności, przy czym wyszczególnione są dodatkowe kryteria, które należy spełnić, by koszty zabiegu stomatologicznego pod narkozą pokryte zostały przez NFZ:
- do ukończenia 16 r.ż. Pacjenta wystarczy orzeczenie o niepełnosprawności (bez określania stopnia upośledzenia),
- po ukończeniu 16 r.ż. Pacjent musi posiadać orzeczenie o umiarkowanym lub głębokim stopniu niepełnosprawności.
