W stomatologii termin „zęby zatrzymane” odnosi się do sytuacji, gdy zęby prawidłowo wykształcone, które powinny się wyrznąć się do jamy ustnej, pozostają w kości szczęki lub żuchwy. Całkowite zatrzymanie się zębów, czyli otoczenie zęba przez tkankę kostną w pełni, nie jest jedyną możliwością. Często dochodzi także do częściowego zatrzymania, czyli sytuacji, gdy część zęba jest osłonięta przez błonę śluzową dziąsła lub widoczna jest tylko jego część korony.
Przyczyny zatrzymania zębów
Przyczyny tego zjawiska mogą być różnorodne. Jednym z czynników jest późna utrata zębów mlecznych, co stanowi przeszkodę dla wyrznięcia się zębów stałych. Dodatkowo, zaburzenia genetyczne, nieprawidłowe ułożenie zębów w łuku, ich stłoczenie, czy nawet zbyt duże zęby mogą prowadzić do zatrzymania. Niedobór witamin, zwłaszcza witaminy A i D, także może mieć wpływ na ten proces. W niektórych przypadkach zatrzymane zęby mogą być rezultatem obecności guzów lub torbieli w obrębie szczęki.
Objawy i konsekwencje
Zatrzymane zęby mogą prowadzić do różnorodnych komplikacji. W przypadku zębów mądrości, które najczęściej mają problem z wyrznięciem się, mogą pojawić się problemy z zatkanymi zębodołami, infekcjami, a nawet przemieszczeniem innych zębów w jamie ustnej. Dodatkowo, obecność guzów lub torbieli wokół zatrzymanego zęba może wymagać interwencji chirurgicznej celem ich usunięcia.
Diagnoza i leczenie
Rozpoznanie zatrzymanych zębów wymaga zazwyczaj przeprowadzenia badania radiologicznego, które pozwala określić dokładne położenie zęba i ewentualne zmiany patologiczne w obrębie kości. W zależności od sytuacji, leczenie może wymagać interwencji chirurgicznej, w celu usunięcia zatrzymanego zęba oraz ewentualnych zmian patologicznych mu towarzyszących.
Ząb zatrzymany to problem, który wymaga uwagi ze strony stomatologa. Regularne kontrole dentystyczne oraz diagnoza radiologiczna pomagają we wczesnym wykryciu tego problemu i odpowiednim leczeniu, co minimalizuje ewentualne konsekwencje dla zdrowia jamy ustnej.
